Voel jij je weleens anders dan anderen? Of ervaar je dat altijd in contact met anderen? Dat is een heel naar gevoel. Het maakt je eenzaam en onzeker.
We zijn natuurlijk allemaal anders. En we zullen allemaal weleens een ervaring hebben van niet aan kunnen sluiten bij de ander. Maar als dit vaak gebeurt, dan doet dat iets met je zelfbeeld.
Ik heb regelmatig vrouwen in de praktijk, die zich erin herkennen en zich hierdoor eenzaam en verdrietig voelen. Soms ook een sociale angst ontwikkelen. Tijdens de gesprekken komen we er regelmatig achter, dat er sprake is van ASS of hechtingsproblematiek. of iets anders. Hierdoor kan er dan soms begrip ontstaan voor zichzelf, zodat de zelfafwijzing afneemt.
Echter heeft het anders denken en waarnemen ook invloed op hun geloof. Geloofsbeleving en uiting kunnen zo anders zijn dan bij de omgeving, dat dat een geloofscrisis geeft. Ze voelen zich falen tegenover God of twijfelen aan de echtheid van hun geloof. Ook kan er uit de omgeving veel oordeel zijn, waardoor dat beeld bevestigd wordt.
Mocht jij je erin herkennen, weet dan, dat je niet de enige bent. En dat God niet één soort mens geschapen heeft, maar een ontelbare variatie aan persoonlijkheden en manieren van waarnemen, etc. Hierdoor is er geen relatie hetzelfde dus ook geen relatie met God. Anders is niet per definitie fout.
Belangrijk is het om terug te gaan naar de kern van de bijbel. Naar Wie God is en hoe Hij kijkt naar de mens. En wat staat er in de bijbel over geloven? Geloven is aannemen als waarheid voor jou persoonlijk, dat Jezus is gestorven voor jouw zonden en weer is opgestaan en nu regeert tot in eeuwigheid. Kan je dat beamen? Dan geloof jij en woont de Heilige Geest in jou! Zo simpel is het. De rest…is bijzaak.
Recente reacties