BBF

Toen mijn oudste dochter nog op de basisschool zat, was het opeens een hype om BFF’s te hebben. Er werden kettinkjes uitgedeeld of armbandjes. Wat natuurlijk de keerzijde had, dat het redelijk pijnlijk kon zijn als je opeens niet de BFF van die ander bleek, maar je buurvrouw in de klas!

Best Friends Forever… bestaat dat nog? Vrienden voor het leven? Als huwelijken uit elkaar vallen en trouw niet meer de meest voorkomende en favoriete eigenschap lijkt te zijn? Bestaat zulke eeuwige vriendschap dan nog? En als het nog bestaat, moet je het dan met een zaklamp zoeken? Of moeten we de vraag stellen: Heeft het uberhaupt ooit bestaan? Is vriendschap meer iets, dat komt en gaat? Voor elke levensfase andere vrienden?

Vriendschap…

Wat voor de één nog “kennis” heet, is voor de ander een “vriend”. What’s in a name, zou je zeggen. Wat maakt het uit, hoe het heet? Dat klopt enerzijds. Geef het beestje inderdaad maar een naam! Toch…als het opeens persoonlijk wordt en dichtbij komt, kan de benaming opeens heel belangrijk voor je worden!

Stel je voor….je hebt al jaren intensief contact met iemand. Door de frequentie en lange duur van het contact, maar ook de goede kwaliteit ervan, staat voor jou als een paal boven water: Jij bent mijn vriendin. Op een goede dag hoor je echter, dat die ander jou als kennis bestempeld, terwijl ze aan het praten is met een gezamenlijke bekende. BAM! Dat slaat in als bom! Of niet?

Dan wordt ineens toch belangrijk: wie ben ik voor jou?

Vriendschap is net zo teer en net zo mooi, maar ook zo complex als liefde. Beide hebben een gevoelswaarde. Beide hebben te maken met verbinding maken en een relatie hebben met elkaar. Bij beide begrippen kom je in de knoop als je het uit elkaar gaat rafelen en er woorden aan probeert te geven. Zodra je het vat in woorden, doe je mogelijk voor je gevoel alweer de relatie te kort. Ook zit je met twee of meer personen met elk een eigen karakter en achtergrond. Wat je hebt meegemaakt in het verleden bepaalt ook, hoe je tegen vriendschap aankijkt en het benoemt.

Door al die dingen heeft elke persoon zijn/haar eigen perceptie van de relatie. Ieder heeft een eigen gevoel erbij en eigen verwachtingen ervan. Die zullen niet altijd met elkaar matchen! Hoe ga je daar mee om? En kun je nog van vriendschap spreken als de één het als vriendschap betiteld en de ander het schaart onder “kennissen”?

Daar kun je best nog over door denken en analyseren….

Maar wat volgens mij vooral belangrijk is, is om voor jezelf helder te hebben, wat verwacht ik tav die vriendschapsrelatie? Zijn die verwachtingen reëel? En ook: Is die ander belangrijk voor mij? Zo ja, waarom en op welke manier?

Want hoe fijn het ook is om te horen, dat de ander er hetzelfde in staat als jij. Het belangrijkste is, dat je voor jezelf helder hebt, wie jij wil zijn voor die ander! En wat die ander betekent voor jou!

En als je dat helder hebt en er is een vriend of vriendin, waarbij je beseft: Je bent erg belangrijk voor mij!! Vergeet dan niet om God voor diegene te danken. En….zeg het ook tegen die persoon zelf!  Want hoe hij of zij ook tegenover jou staat…zoiets is altijd mooi om te horen!

Misschien dus maar niet te veel analyseren, wat vriendschap is. Of ons druk maken of de ander er wel hetzelfde in staat. (Hoe moeilijk ook!) Maar laten we gewoon proberen zèlf een goede vriend/vriendin voor iemand te zijn!

Doe je mee?