Ken je dat? Je bent lekker aan de wandel en opeens zit er zo’n klein scherp steentje in je schoen. Je kijkt naar beneden en vraagt je af, hoe dat ding erin verzeilt is geraakt. Probeert al hinkend het steentje naar een betere plek in je schoen te schudden. Een plek, waar het ding je niet kan pijnigen. Maar net als je denkt: “Opgelost!” voel je ‘m weer. Je probeert het nog een keer met de schud-methode. Maar als dat niet helpt, ga je gewoon een beetje op de zijkant van je voet lopen. Of je maakt er een hink-stap-sprong wandeling van. “Je denkt toch niet, dat ik nu ga stoppen. Die schoenen helemaal uit ga trekken al hinkelend en wiebelend om vervolgens met een moddersok die schoen weer in te gaan?” Enfin…een half uur later ben je thuis en denk je: “Waarom heb ik nou niet de moeite genomen om even dat steentje uit mijn schoen te vissen? Nu heb ik totaal niet van de wandeling genoten! Als ik nou éventjes de moeite had genomen…dan had ik daarna kunnen genieten van de wandeling!! Hoe dom!!!”
Toen ik van de week weer met zo’n steentje in mijn schoen liep te goochelen. Bedacht ik me, dat we dat in het leven vaak precies hetzelfde doen: Iets zit ons dwars, beperkt ons of irriteert ons. Het schuurt aan alle kanten, maar we leven door. Negeren lijkt de beste oplossing! Want erbij stilstaan kost tijd. Maar ook moeite en energie. En wie weet, blijkt het steentje wel een kei te zijn en dan ben je er nog niet zomaar vanaf. Nee, doorgaan en negeren, dat is echt het beste. Toch?
Of toch niet?
Mocht jij nu met iets lopen, dat je beperkt in je ontwikkeling of geluk. Of iets, dat je teneerdrukt…
Wat voor steentje het ook is, dat jij nu in je schoen hebt zitten. Je hebt de keuze laat je het tot het einde van je wandeling in je schoen zitten? Met alle gevolgen van dien! Of…..neem je even de tijd om er bij stil te staan? En er wat aan te doen?
De keuze is aan jou!
Recente reacties