Kwijt!

Als ik op het punt sta om weg te gaan, kom ik erachter, dat mijn portemonnee niet in mijn tas zit! “Nee, hè! Waar heb ik dat ding nou weer gelaten!”  Na verschillende voor de hand liggende plekken te hebben doorzocht zonder resultaat. Begin ik nu echt een beetje zenuwwachtig te worden. In gedachten ga ik mijn gangen na. Waar ben ik gisteren geweest? Waar kan ik dat ding gelaten hebben?? Net als ik de hele familie wil gaan ondervragen of zij dat ding ergens hebben zien slingeren…gaat mij een licht op! Snel ren ik naar de auto…en ja hoor! Daar ligt mijn portemonnee. Na het tanken had ik ‘m op de passagiersstoel gelegd. Oef! Gelukkig….m’n hartslag neemt weer af en ik kan met een gerust hart weg gaan.

Ken je dat? Altijd ligt dat voorwerp op een bepaalde plek tot je het op een dag gedachteloos ergens op een bijzondere plek neerlegt…dan volgt er een zoektocht in turboversnelling, vervolgens een aanval van wanhoop en dan….gaat het licht aan! De herinnering is terug en hiermee ook het verloren voorwerp.

Ging dat ook maar zo bij het verliezen van abstractere zaken, zoals: moed/ vertrouwen/ hoop/ passie, etc. Je bent het kwijt, maar opeens is het er weer!

Vooral vertrouwen is niet zomaar opeens weer terug. Dat kost tijd. Enorm veel tijd. Vertrouwen moet je bouwen. En net als Keulen en Aken niet op 1 dag werden gebouwd, vergt het groeien van vertrouwen ook tijd (en dus geduld).

Moed daarentegen kan je opeens in de schoenen zakken. Kwijt/ weg! En in bepaalde situaties gelukkig ook weer snel herwonnen worden.

Passie raak je vaak langzamerhand onderweg kwijt. Stukje bij beetje wordt het vuur gedoofd. Meestal door het incasseren van teleurstellingen.

Ik herken dat wel.: vol passie wil ik God volgen. Vol passie gaan voor mijn roeping, die ik acht jaar geleden kreeg (psychopastorale hulpverlening). Maar  invulling geven aan die roeping, dat is een lang proces van vallen en opstaan. Die weg gaat niet over rozen. Om dan je passie vast te houden?! Dat is moeilijk! Alhoewel….als ik dichtbij God leef, voedt hij die passie weer. Krijg ik weer vertrouwen in Zijn weg. Of soms komt er iets of iemand op mijn pad, die precies iets zegt of doet, wat je nodig hebt. Een gebedsverhoring. En het kleine vlammetje van passie wordt weer een vuur!

Herkenbaar?

Wat ben jij kwijt geraakt onderweg? In het leven? Iets dat je graag weer terug zou vinden? Terug zou winnen?

Als je weet, wat het is…ga dan terug naar de herinnering aan dat wat je verloren bent. Schrijf bijvoorbeeld over de periode toen het er nog was! Haal het zo weer terug naar het heden… dat is al een mooie eerste stap om dat wat kwijt is weer terug te vinden: herinneren.

En als je christen bent? Breng het vervolgens ook bij God! Betrek Hem erbij en zoek in gebed en door het lezen in de bijbel naar Zijn wil en Zijn weg hierin.

Eén ding staat als een paal boven water: iets dat kwijt is…is er nog! Het kost alleen vaak inspanning, geduld, tijd om het weer terug te vinden. Dus houd vol!

Lukt het niet “vanzelf”? Lukt het niet zelf? Vraag hulp, blijf het niet zelf proberen… We zijn er toch om elkaar te helpen? En dat geldt niet alleen voor het zoeken naar sleutels of een portemonnee. Ik wil je ook helpen, als je je moed, hoop of vertrouwen kwijt bent geraakt.

Je weet me te vinden, toch?